Nu doet Drawmer een duit in het zakje met de 1978 stereo compressor, en dat is met recht een flinke duit. Behalve over de standaard compressorfuncties beschikt het apparaat over variabele harmonische vervorming die je onafhankelijk van de hoeveelheid compressie kunt instellen. Verder een aantal karakterknoppen die het dynamische gedrag beïnvloeden, een parallel-mixfunctie en de meest uitgebreide sidechain-eq die ik ooit als standaard op een analoge compressor heb gezien.

Uitrusting

Op papier laat de 1978 weinig te wensen over. De timing is traploos variabel over een zeer ruim bereik en je kunt de release een lineair of logaritmisch verloop geven. De release kan daarnaast enkel of in twee stadia werken (Program) en ook nog eens signaalafhankelijk zijn (Smooth). De stereolink kun je deels ontkoppelen, wat een subtiele verbreding van het stereobeeld oplevert. De sidechain-eq bestaat uit een laagsectie (shelf bij 60, 125, 250 of 500Hz, of een bandfilter bij 200 of 400Hz) en een hoogsectie (shelf bij 2, 4, 8 of 16kHz, of een bell bij 3 of 6kHz). Beide filterbanden kun je traploos verzwakken, al voelt dat als boosten vanwege de draairichting van de potmeter. Daar heeft Drawmer een goede reden voor, want behalve op de sidechain werken de filters ook in omgekeerde en afgezwakte vorm op het hele signaal; post compressie. Dit gedrag is overigens met een interne jumper te voorkomen, mocht het je niet aanstaan (op de mixbus zou ik het bijvoorbeeld niet willen). Er zijn ook nog sidechain-insertconnecties voor het geval je nog meer eq-opties nodig hebt, of als je de compressor extern wilt triggeren.

De meters geven duidelijk weer wat er gebeurt; er is een led-bar voor de hoeveelheid compressie en er zijn twee naaldmeters met piekrespons voor het uitgangsniveau. De naaldmeters kun je 10dB padden voor hoge signaalniveaus, en daarbij lichten ze rood op zodra je veel vervorming toevoegt met de saturation-knop. Dat laatste is een prachtige vondst; de meters geven echt goed weer wat er gevoelsmatig met het geluid gebeurt. Bij de uitgangssectie vind je naast de make up-gain en mixknop ook een bypassknop die een relais aanstuurt, dat zoals het hoort ook in bypass schakelt als de voeding faalt.

Mooie oplossing

De basisklank van deze compressor is vrij neutraal: de typische vlakke klank van ic-gebaseerde apparatuur. Geen extra grootte, smeuïgheid of andere euforische effecten, maar puur de klank van de dynamiekbewerking. Dat verandert natuurlijk wel zodra je de saturation-potmeter opendraait. Een mooi detail daaraan is dat het signaalniveau niet verandert als je meer saturation toevoegt, waardoor je goed kunt beoordelen hoeveel punch je opoffert aan de vervorming. De vervorming klinkt beduidend anders dan een buis of transformator die je verzadigt. Het is crunchier en niet zo vet-vol; eerder fel. Ik ben er vooral van gecharmeerd op drums, maar ik merk dat ik de knop in de meeste gevallen toch dicht laat staan.

Hoe anders is dat met de shaping-sectie, die eigenlijk altijd wel van pas lijkt te komen. De combinatie van ergens meer of minder compressie op zetten met sidechainfiltering, en het tegelijk in tegenovergestelde richting een beetje boosten of cutten op het bewerkte signaal blijkt heel goed te werken. Alsof je compressor en eq samenwerken om een bepaald frequentiegebied meer of minder ruimte te geven. Je zou dit natuurlijk ook met een losse eq voor elkaar kunnen krijgen (het principe doet sterk denken aan pre- en post-compressie equalizen, zoals veel engineers dat toepassen), maar qua gebruiksvriendelijkheid is Drawmers oplossing erg mooi.

Rap én vloeiend

Qua timing zit het wel snor met de 1978: de attack kan snel genoeg om drum-transiënten bijna volledig weg te scheren, en de release kan zo snel dat er een krakende vervorming ontstaat op lage frequenties. Aan de andere kant van het spectrum kan het ook heel mild en vloeiend klinken, met name als je de Program- en Smooth-opties selecteert. Dit maakt de 1978 enorm breed inzetbaar. Hooguit zou je kunnen stellen dat de compressor altijd in feedback werkt, waardoor de knee niet bijzonder stijl kan zijn en het happige karakter van feedforward-compressors (denk DBX) ontbreekt. En zo vloeiend en onzichtbaar als een goede opto-compressor is de 1978 ook in Smooth mode niet. Maar tussen die twee uitersten kan het ding met heel veel scenario’s overweg; van crunchy parallelle compressie tot subtiele mixbus-processing.

Conclusie

Als eerste analoge compressor voor je studio is de 1978 (€ 825,50) vanwege zijn flexibiliteit het overwegen meer dan waard. Alleen als je zoekt naar een apparaat dat je geluid ook zonder compressie al ‘analoger’ doet klinken, zou ik het elders zoeken. Als je ermee kunt leven dat hij niet in dual-mono kan werken, is het een hele goede keuze.

HET OORDEEL

+          • veelzijdig inzetbaar

            • waar voor je geld

            • unieke shaping-sectie werkt intuïtief

–          • klankvervorming had wat warmer gemogen

{onderstaande wordt 1x geplaatst in het Engels; vertaling dus niet nodig}

SPECS

• stereo fet-design compressor

• threshold-, ratio-, attack- & release-controls & gain reduction

• 4 character switches

• saturation button

• sidechain-eq

• wet/dry-mix plus output gain-buttons for parallel compression-function

• 2 analog vu-meters

• 1u/19” rack