gepubliceerd in
Parker P-44
Guitar 30-07-2003
Ken Parker creëerde naam door te werken als gitaarbouwer en reparateur in de 48th Street te New York. Na alle opgedane expertise besloot hij zoveel mogelijke positieve elementen te verwerken in één gitaar. In samenwerking met elementenbouwer Larry Fishman bracht Ken in 1994 de Fly op de markt, een revolutionair concept dat opviel door zowel bodyvormgeving als door het gebruik van glasvezel en de mogelijkheid om acoustische geluiden uit je gitaar te toveren. Deze superlichte gitaar- waarvan de hals en het centerblok van de body één geheel vormden- bestond uit balsahout (ja,ja balsahout! ) dat normaal gebruikt wordt voor vliegtuigmodelbouw en dat versterkt werd met glasvezel. De hier besproken gitaar is gebaseerd op dit concept maar gaat een stapje terug door gebruik te maken van conventionele houtsoorten en een geschroefde hals.
BOUWIk weet hoe een Parker gitaar er uit ziet dus dacht ik niet dat me een verrassing te wachten stond toen ik deze gitaar uit de verpakking haalde, maar hola er was toch direct een wauwgevoel aanwezig en dit vanwege het feit dat de tigerstripe top er ongelofelijk mooi uit ziet. Omdat de vormgeving van een gitaar een vrij subjectief gegeven is en wij gitaristen een nogal vrij traditioneel volkje zijn heb ik dit instrument aan een twintigtal niet instrumentalisten laten zien. De conclusie is vrij duidelijk: je houd ervan of niet. Sommigen vonden hem aartslelijk anderen vonden hem gewoon prachtig en benadrukten dit door eraan toe te voegen hoe sierlijk de contouren wel waren en dat er duidelijk over de ergonomie van dit insrtument nagedacht was.
De body is gemaakt van mahoniehout maar de gitaar is toch vrij licht zodat je er urenlang kunt op spelen. De gevlamde esdoorntop is diep roodbruin gekleurd en sluit, ondanks dat er geen bindingen zijn, perfect aan op de body. De hiel is rond afgeschuind en mede door de diepe onderste cutaway zijn de hoogste posities perfect bereikbaar. De esdoorhals is voorzien van een palissandertoets en bevat geen positiemarkeringen wat het lastig maakt bij het lesgeven want de studenten weten totaal niet waar je je op de hals bevind. Er zijn wel positiemarkeringen aangebracht op de zijkant van de gitaarhals. Het hier gebruikte esdoornhout is niet van de hoogste kwaliteit maar ja, het prijsverschil met zijn Amerikaanse broertjes moet natuurlijk ergens in zitten. By the way, deze gitaar wordt in Korea geproduceerd. Al prefereer ik zelf een iets dikkere hals toch is de halsronding goed gekozen. Hij is niet te dik noch te dun zodat iedereen snel gewoon is deze gitaar te bespelen. De toets is vrij vlak en is voorzien van 24 goed gepolijste frets. Dit alles tesamen draagt bij tot een uitstekende bespeelbaarheid maar ik moet er wel bijvertellen dat mits een goede afstelbeurt de actie van de gitaar nog veel beter kan. De smalle kop van de hals is voorzien van 6 Grover lockingmechanieken die hun werk uitstekend uitvoeren. De verstelling van de halspen gebeurt niet aan de kop zoals dikwijls het geval is maar aan het uiteinde van de hals. Aan de bovenzijde van het halselement is een uitsparing gemaakt in de body zodat je probleemloos de hals kunt verstellen.
De gitaar bevat 2 humbuckers die zijn behuist in zwarte mountingringen. De brug is van het merk Wilkinson en heeft Fishman piëzo-elementjes in elk zadeltje. Deze worden gevoed door een 9 volts batterij die we terug vinden aan de achterkant van de gitaar. De tremolo-arm die je kunt aanspannen doormiddel van een inbussleuteltje is vrij fors uitgevallen. Er zit namelijk aan het uiteinde een zwart lederen mousse op en lijkt me meer op een fietsonderdeel dan op wat anders. Er zijn 2 volumeknoppen aanwezig: ééntje voor de humbuckers en ééntje voor de piëzo's. Verder is er nog een toneknop aanwezig die een push-pull functie heeft. Hiermee kun je de humbuckers splitten zodat je 3 extra geluiden tot je beschikking hebt. De schakeling tussen deze elementen gebeurt doormiddel van een 3 standenschakelaar. Enkel met deze configuratie zou je al van een heel veelzijdig instrument kunnen spreken maar er is meer. Veel meer! Door middel van een toggleswitch kun je de piëzo's aan- of uitzetten of in combinatie gebruiken met de humbuckers (die je kunt splitten,weet je nog?). De gitaar is slechts voorzien van één jackuitgang maar deze ‘ herkent ‘ of je een mono- of een stereokabel gebruikt. Gelukkig is er een stereokabel meegeleverd die aan het uiteinde 2 monopluggen heeft zodat je het elektrische en akoestische gitaarsignaal naar 2 verschillende versterkers kunt sturen. Een andere mogelijkheid is dat je de piëzo's naar het mengpaneel stuurt en je geluid laat terugkomen via de monitors. Van veelzijdigheid gesproken!
Nog even terugkomen op de meegeleverde kabel: voor grote podia is hij absoluut te kort en de kwalitiet is nu ook niet om naar huis over te schrijven. Nee, je kan er beter zelf ééntje maken of laten maken maar voor thuisgebruik en voor kleine bühnes voldoet hij wel.
MOGELIJKHEDEN
Wanneer we van links naar rechts de aansluitingen aan de achterzijde bekijken, botsen we eerst op deze voor de stroomvoorziening. De interne voeding accepteert zowel 110 als 220 volt. Een bijzonder interessant detail. We passeren het trio van midi connectoren (In, Out, Thru) en stuiten op de BNC-plug voor het optionele "zwanenenhals" lampje. Vervolgens belanden we bij een hele reeks CV (Control Voltage) inputs voor het extern triggeren en manipuleren van de diverse parameters van dit instrument. De inputs bestemd voor zogenaamde "continuous controllers" (bv. expressiepedaal) zijn in het rood aangeduid. Het betreft hier: volume, panning, filter, wave, pitch, mod1, mod2, S&H (sample and hold) in, envelope rate en LFO rate. De aan/uit aansluitingen voor footswitches zijn in het blauw gemarkeerd: S & H gate, release en LFO sync. Verder is er een ingang voor het invoeren van een extern signaal (ext audio input) en een insertiepunt tussen oscillatoren en filters (mixer out/filter in). Dit laat je toe een extern effect of eender welke "processing" toe te passen op je klank alvorens die de filters bereikt. Op die manier bewaar je dus de "levendige" klank van het analoge instrument. Om de collectie jack aansluitingen te vervolledigen zijn er uiteraard de links/rechts audio uitgangen. Tenslotte is er nog een multipin connector voor aansluiting van een extra module met CV en Gate aansluitingen. Deze module zou reeds verkrijgbaar moeten zijn van Moog Music. Geen digitale audio in-of uitgangen hier. Het betreft hier dan ook een 100 % analoge synth. De aanwezigheid van dergelijke features zou volgens mij alleen maar afbreuk doen aan de analoge charme van dit instrtument. De hoofdtelefoonaansluiting bevindt zich rechts op het frontpaneel.
In het hart van de Minimoog bevinden zich natuurlijk de oscillatoren. Speciaal bij de Voyager is het feit dat je de golfvorm naadloos kan doen overgaan van een driehoeksgolfvorm tot en met een rechthoekige blokgolfvorm. 2 niveaus van "cross-modulation" zijn mogelijk. Met de 1-2 sync switch sync je de corresponderende oscillatoren, met de typische agressievere Minimoog-sound tot gevolg. Ook een analoge FM routing van oscilator 3 naar 1 is mogelijk. Dit geeft een extra dimensie aan het geluid en stelt je in staat om hardere 80s achtige synthklanken te produceren. Het effect doet denken aan dat van een ring modulator. Een aparte LFO is aanwezig. Deze kan vrij "lopen" of worden gesynchroniseerd met een extern "clock"signaal, midi clock, keyboard en zomeer. Verder kun je ook altijd oscillator 3 als LFO inzetten. Op die manier bereik je nog extremere variaties. Via de CV input voor de LFO rate kun je met een expressiepedaal nog hogere waarden bereiken dan via de potmeter op het frontpaneel. Voor het moduleren van de klank beschikken we over twee modulatie-bussen. Een variÎteit aan modulatie bronnen en bestemmingen is selecteerbaar. Ook de hoeveelheid en het volume hiervan kan je instellen. Deze twee bussen heten respectievelijk MOD. WHEEL en PEDAL/ON. Deze bussen worden gecontroleerd via het modulatiewiel en een eventueel expressiepedaal in de MOD CV input. Nieuw ook zijn de "dubbele" filters (24db). Ze kunnen worden geconfigureerd als twee lowpass filters parallel of een highpass en een lowpass filter in serie. Omdat ze elk een eigen VCA voeden kunnen ze worden ingezet voor het bekomen van een stereo effect. Het geleverde testmodel bevatte software versie 1. Deze software is vooral bepalend voor de mogelijkheden op het gebied van midi en systeemgeheugen. Deze versie bepaalt dat het touchpad 1) van links naar rechts de cutoff frequency beÔnvloedt, 2) van boven naar onder de filter spacing variÎerten 3) de hoeveelheid bedekte opervlakte (area) de resonance zal bepalen.
Op het gebied van midi-communicatie mag er echter nog wat aan geschaafd worden. Behalve de essentiÎle note on/off, velocity, program change en system exclusive data zendt de Voyager niets. Ook ontvangt hij niet veel meer dan voornoemde signalen en pitch-, modulatie- en volume-boodschappen. Voor het midigewijs controleren van oscillatoren, filters enz. zullen we moeten wachten op een desbetreffende software update. Interne effecten bevat de Voyager niet. Maar dit hoort ook niet bij het profiel van dit instrument.
PRAKTIJK
De balans van de gitaar is voortreffelijk, zittend of staand bespeelt is het steeds een waar genot om deze gitaar ter hand te nemen. De positie van de volumeknop is niet goed gekozen,je kan er het gekend viooleffectje perfect met doen maar ik botste er toch constant met mijn plectrumhandje tegen. Spijtig, zeker omdat er zoveel aandacht aan de rest van de ergonomie besteed is. Maar ja, andere mensen hebben hier misschien minder last van. Ook de positionering van de toggleswitch vraagt enige gewenning want hij zit erg dicht tussen 2 andere regelknoppen. Dus, schuif de volumeregelaars op richting brug en de toggleswitch iets naar achter en alle problemen zijn opgelost. Begint plots mijn vrouw te roepen: " hé schat, je gaat toch niet in zo'n mooie gitaar beginnen hakken?" " Nee jong, das een suggestie voor de fabrikant". ( Mijn vrouw kent meer van auto's dan van gitaren!).
De tremolo staat erg vast wat te maken heeft met de gebruikte veren. De meeste tremolo's staan afgesteld met 3 veren maar persoonlijk zou ik hier opteren voor 2 of je zou er minder strakke moeten insteken wat ook een oplossing kan zijn. Dit alles als je kiest voor een tremolo die tegen de body rust zoals hier het geval is. Als je echter voor een zwevende opstelling kiest zet je gewoon de veren wat minder strak en heb je nog het voordeel dat je noten naar omhoog kunt benden. De stemstabiliteit is uitstekend en als je geen capriolen met de tremolo à la Steve Vai gaat uithalen hoef je nauwelijks bij te stemmen.
Akoestisch bespeeld valt meteen de helderheid op die dit instrument produceert. Normaal verwacht je van een mahoniehouten gitaar een donkerder geluid en doordat de flame mapletop heel dun is voegt die ook niet zoveel toe aan het algehele geluid maar toch, de helderheid en het hoog zit erin. Aangesloten op verschillende versterkers produceren de humbuckers een goed geluid maar missen een beetje karakter. Het halselement klinkt warm en vol en de brugpickup klinkt fel en hard en heeft een hogere output. Wanneer je deze pickups split krijgen ze een singlecoil karakter en ik zeg wel karakter omdat een gesplitte humbucker nooit precies klinkt als een echte singlecoil. Maar zijn deze geluiden goed en bruikbaar? Zeker weten! De fun zit natuurlijk in het gebruik van de akoestische klanken en fun was het zeker. Aangesloten op 2 versterkers ben je in staat te schakelen tussen deze 2 of je laat ze allebij werken zodat je het akoestische- en elektrische geluid tesamen hoort. Prachtig!
Het akoestische geluid alleen is prima maar de laatst aan de tand gevoelde godin gitaren die uitgerust waren met een soortgelijk systeem van L.R. Baggs klonken nog iets helderder. Door het gebruik van 2 volumeknoppen kan je een prima balans maken tussen het akoestische- en het elektrische signaal. Ook een mogelijkheid is het akoestische geluid een smerig randje mee tegeven van een iets overstuurde versterker en ik heb dit geprobeerd tijdens een opname en het was precies wat we opdat moment nodig hadden. Het beste wat je natuurlijk kan doen is de piëzo's over een grote p.a. ten gehore brengen en mits een paar kleine aanpassingen aan de toonregeling op het mengpaneel kan ik je meedelen dat iedereen uiterst tevreden was. Ook de vervelende bijgeluiden die je krijgt als je met je hand over de brug schuift zijn hier tot een minimum beperkt. Dit was vroeger met soortgelijke systemen niet altijd het geval en zo zie je dat er een positieve evolutie in deze technieken zit.
BUDGET
CONCLUSIE
PRO & CONTRA
FOTOS
←→BOUW
Ik weet hoe een Parker gitaar er uit ziet dus dacht ik niet dat me een verrassing te wachten stond toen ik deze gitaar uit de verpakking haalde, maar hola er was toch direct een wauwgevoel aanwezig en dit vanwege het feit dat de tigerstripe top er ongelofelijk mooi uit ziet. Omdat de vormgeving van een gitaar een vrij subjectief gegeven is en wij gitaristen een nogal vrij traditioneel volkje zijn heb ik dit instrument aan een twintigtal niet instrumentalisten laten zien. De conclusie is vrij duidelijk: je houd ervan of niet. Sommigen vonden hem aartslelijk anderen vonden hem gewoon prachtig en benadrukten dit door eraan toe te voegen hoe sierlijk de contouren wel waren en dat er duidelijk over de ergonomie van dit insrtument nagedacht was.De body is gemaakt van mahoniehout maar de gitaar is toch vrij licht zodat je er urenlang kunt op spelen. De gevlamde esdoorntop is diep roodbruin gekleurd en sluit, ondanks dat er geen bindingen zijn, perfect aan op de body. De hiel is rond afgeschuind en mede door de diepe onderste cutaway zijn de hoogste posities perfect bereikbaar. De esdoorhals is voorzien van een palissandertoets en bevat geen positiemarkeringen wat het lastig maakt bij het lesgeven want de studenten weten totaal niet waar je je op de hals bevind. Er zijn wel positiemarkeringen aangebracht op de zijkant van de gitaarhals. Het hier gebruikte esdoornhout is niet van de hoogste kwaliteit maar ja, het prijsverschil met zijn Amerikaanse broertjes moet natuurlijk ergens in zitten. By the way, deze gitaar wordt in Korea geproduceerd. Al prefereer ik zelf een iets dikkere hals toch is de halsronding goed gekozen. Hij is niet te dik noch te dun zodat iedereen snel gewoon is deze gitaar te bespelen. De toets is vrij vlak en is voorzien van 24 goed gepolijste frets. Dit alles tesamen draagt bij tot een uitstekende bespeelbaarheid maar ik moet er wel bijvertellen dat mits een goede afstelbeurt de actie van de gitaar nog veel beter kan. De smalle kop van de hals is voorzien van 6 Grover lockingmechanieken die hun werk uitstekend uitvoeren. De verstelling van de halspen gebeurt niet aan de kop zoals dikwijls het geval is maar aan het uiteinde van de hals. Aan de bovenzijde van het halselement is een uitsparing gemaakt in de body zodat je probleemloos de hals kunt verstellen.
De gitaar bevat 2 humbuckers die zijn behuist in zwarte mountingringen. De brug is van het merk Wilkinson en heeft Fishman piëzo-elementjes in elk zadeltje. Deze worden gevoed door een 9 volts batterij die we terug vinden aan de achterkant van de gitaar. De tremolo-arm die je kunt aanspannen doormiddel van een inbussleuteltje is vrij fors uitgevallen. Er zit namelijk aan het uiteinde een zwart lederen mousse op en lijkt me meer op een fietsonderdeel dan op wat anders. Er zijn 2 volumeknoppen aanwezig: ééntje voor de humbuckers en ééntje voor de piëzo's. Verder is er nog een toneknop aanwezig die een push-pull functie heeft. Hiermee kun je de humbuckers splitten zodat je 3 extra geluiden tot je beschikking hebt. De schakeling tussen deze elementen gebeurt doormiddel van een 3 standenschakelaar. Enkel met deze configuratie zou je al van een heel veelzijdig instrument kunnen spreken maar er is meer. Veel meer! Door middel van een toggleswitch kun je de piëzo's aan- of uitzetten of in combinatie gebruiken met de humbuckers (die je kunt splitten,weet je nog?). De gitaar is slechts voorzien van één jackuitgang maar deze ‘ herkent ‘ of je een mono- of een stereokabel gebruikt. Gelukkig is er een stereokabel meegeleverd die aan het uiteinde 2 monopluggen heeft zodat je het elektrische en akoestische gitaarsignaal naar 2 verschillende versterkers kunt sturen. Een andere mogelijkheid is dat je de piëzo's naar het mengpaneel stuurt en je geluid laat terugkomen via de monitors. Van veelzijdigheid gesproken!
Nog even terugkomen op de meegeleverde kabel: voor grote podia is hij absoluut te kort en de kwalitiet is nu ook niet om naar huis over te schrijven. Nee, je kan er beter zelf ééntje maken of laten maken maar voor thuisgebruik en voor kleine bühnes voldoet hij wel.
MOGELIJKHEDEN
Wanneer we van links naar rechts de aansluitingen aan de achterzijde bekijken, botsen we eerst op deze voor de stroomvoorziening. De interne voeding accepteert zowel 110 als 220 volt. Een bijzonder interessant detail. We passeren het trio van midi connectoren (In, Out, Thru) en stuiten op de BNC-plug voor het optionele "zwanenenhals" lampje. Vervolgens belanden we bij een hele reeks CV (Control Voltage) inputs voor het extern triggeren en manipuleren van de diverse parameters van dit instrument. De inputs bestemd voor zogenaamde "continuous controllers" (bv. expressiepedaal) zijn in het rood aangeduid. Het betreft hier: volume, panning, filter, wave, pitch, mod1, mod2, S&H (sample and hold) in, envelope rate en LFO rate. De aan/uit aansluitingen voor footswitches zijn in het blauw gemarkeerd: S & H gate, release en LFO sync. Verder is er een ingang voor het invoeren van een extern signaal (ext audio input) en een insertiepunt tussen oscillatoren en filters (mixer out/filter in). Dit laat je toe een extern effect of eender welke "processing" toe te passen op je klank alvorens die de filters bereikt. Op die manier bewaar je dus de "levendige" klank van het analoge instrument. Om de collectie jack aansluitingen te vervolledigen zijn er uiteraard de links/rechts audio uitgangen. Tenslotte is er nog een multipin connector voor aansluiting van een extra module met CV en Gate aansluitingen. Deze module zou reeds verkrijgbaar moeten zijn van Moog Music. Geen digitale audio in-of uitgangen hier. Het betreft hier dan ook een 100 % analoge synth. De aanwezigheid van dergelijke features zou volgens mij alleen maar afbreuk doen aan de analoge charme van dit instrtument. De hoofdtelefoonaansluiting bevindt zich rechts op het frontpaneel. In het hart van de Minimoog bevinden zich natuurlijk de oscillatoren. Speciaal bij de Voyager is het feit dat je de golfvorm naadloos kan doen overgaan van een driehoeksgolfvorm tot en met een rechthoekige blokgolfvorm. 2 niveaus van "cross-modulation" zijn mogelijk. Met de 1-2 sync switch sync je de corresponderende oscillatoren, met de typische agressievere Minimoog-sound tot gevolg. Ook een analoge FM routing van oscilator 3 naar 1 is mogelijk. Dit geeft een extra dimensie aan het geluid en stelt je in staat om hardere 80s achtige synthklanken te produceren. Het effect doet denken aan dat van een ring modulator. Een aparte LFO is aanwezig. Deze kan vrij "lopen" of worden gesynchroniseerd met een extern "clock"signaal, midi clock, keyboard en zomeer. Verder kun je ook altijd oscillator 3 als LFO inzetten. Op die manier bereik je nog extremere variaties. Via de CV input voor de LFO rate kun je met een expressiepedaal nog hogere waarden bereiken dan via de potmeter op het frontpaneel. Voor het moduleren van de klank beschikken we over twee modulatie-bussen. Een variÎteit aan modulatie bronnen en bestemmingen is selecteerbaar. Ook de hoeveelheid en het volume hiervan kan je instellen. Deze twee bussen heten respectievelijk MOD. WHEEL en PEDAL/ON. Deze bussen worden gecontroleerd via het modulatiewiel en een eventueel expressiepedaal in de MOD CV input. Nieuw ook zijn de "dubbele" filters (24db). Ze kunnen worden geconfigureerd als twee lowpass filters parallel of een highpass en een lowpass filter in serie. Omdat ze elk een eigen VCA voeden kunnen ze worden ingezet voor het bekomen van een stereo effect. Het geleverde testmodel bevatte software versie 1. Deze software is vooral bepalend voor de mogelijkheden op het gebied van midi en systeemgeheugen. Deze versie bepaalt dat het touchpad 1) van links naar rechts de cutoff frequency beÔnvloedt, 2) van boven naar onder de filter spacing variÎerten 3) de hoeveelheid bedekte opervlakte (area) de resonance zal bepalen.
Op het gebied van midi-communicatie mag er echter nog wat aan geschaafd worden. Behalve de essentiÎle note on/off, velocity, program change en system exclusive data zendt de Voyager niets. Ook ontvangt hij niet veel meer dan voornoemde signalen en pitch-, modulatie- en volume-boodschappen. Voor het midigewijs controleren van oscillatoren, filters enz. zullen we moeten wachten op een desbetreffende software update. Interne effecten bevat de Voyager niet. Maar dit hoort ook niet bij het profiel van dit instrument.
PRAKTIJK
De balans van de gitaar is voortreffelijk, zittend of staand bespeelt is het steeds een waar genot om deze gitaar ter hand te nemen. De positie van de volumeknop is niet goed gekozen,je kan er het gekend viooleffectje perfect met doen maar ik botste er toch constant met mijn plectrumhandje tegen. Spijtig, zeker omdat er zoveel aandacht aan de rest van de ergonomie besteed is. Maar ja, andere mensen hebben hier misschien minder last van. Ook de positionering van de toggleswitch vraagt enige gewenning want hij zit erg dicht tussen 2 andere regelknoppen. Dus, schuif de volumeregelaars op richting brug en de toggleswitch iets naar achter en alle problemen zijn opgelost. Begint plots mijn vrouw te roepen: " hé schat, je gaat toch niet in zo'n mooie gitaar beginnen hakken?" " Nee jong, das een suggestie voor de fabrikant". ( Mijn vrouw kent meer van auto's dan van gitaren!).De tremolo staat erg vast wat te maken heeft met de gebruikte veren. De meeste tremolo's staan afgesteld met 3 veren maar persoonlijk zou ik hier opteren voor 2 of je zou er minder strakke moeten insteken wat ook een oplossing kan zijn. Dit alles als je kiest voor een tremolo die tegen de body rust zoals hier het geval is. Als je echter voor een zwevende opstelling kiest zet je gewoon de veren wat minder strak en heb je nog het voordeel dat je noten naar omhoog kunt benden. De stemstabiliteit is uitstekend en als je geen capriolen met de tremolo à la Steve Vai gaat uithalen hoef je nauwelijks bij te stemmen.
Akoestisch bespeeld valt meteen de helderheid op die dit instrument produceert. Normaal verwacht je van een mahoniehouten gitaar een donkerder geluid en doordat de flame mapletop heel dun is voegt die ook niet zoveel toe aan het algehele geluid maar toch, de helderheid en het hoog zit erin. Aangesloten op verschillende versterkers produceren de humbuckers een goed geluid maar missen een beetje karakter. Het halselement klinkt warm en vol en de brugpickup klinkt fel en hard en heeft een hogere output. Wanneer je deze pickups split krijgen ze een singlecoil karakter en ik zeg wel karakter omdat een gesplitte humbucker nooit precies klinkt als een echte singlecoil. Maar zijn deze geluiden goed en bruikbaar? Zeker weten! De fun zit natuurlijk in het gebruik van de akoestische klanken en fun was het zeker. Aangesloten op 2 versterkers ben je in staat te schakelen tussen deze 2 of je laat ze allebij werken zodat je het akoestische- en elektrische geluid tesamen hoort. Prachtig!
Het akoestische geluid alleen is prima maar de laatst aan de tand gevoelde godin gitaren die uitgerust waren met een soortgelijk systeem van L.R. Baggs klonken nog iets helderder. Door het gebruik van 2 volumeknoppen kan je een prima balans maken tussen het akoestische- en het elektrische signaal. Ook een mogelijkheid is het akoestische geluid een smerig randje mee tegeven van een iets overstuurde versterker en ik heb dit geprobeerd tijdens een opname en het was precies wat we opdat moment nodig hadden. Het beste wat je natuurlijk kan doen is de piëzo's over een grote p.a. ten gehore brengen en mits een paar kleine aanpassingen aan de toonregeling op het mengpaneel kan ik je meedelen dat iedereen uiterst tevreden was. Ook de vervelende bijgeluiden die je krijgt als je met je hand over de brug schuift zijn hier tot een minimum beperkt. Dit was vroeger met soortgelijke systemen niet altijd het geval en zo zie je dat er een positieve evolutie in deze technieken zit.
BUDGET
Parker heeft deze gitaar op de markt gebracht als een goekoper alternatief voor de toch wel erg dure Fly modellen en hier wringt het schoentje wat. Dit is toch niet zo'n goedkoop instrument? Als je natuurlijk naar de gebruikte hardware en de Wilkinson brug plus het Fishmansysteem kijkt krijg je natuurlijk een prima instrument voor dit bedrag maar als je tegen een beginner zegt dat dit een goedkope gitaar is zou die je wel eens raar kunnen bekijken. Geef er ons nog een koffer bij en we zullen al iets minder klagen.
CONCLUSIE
Parker's P 44 gitaar is een prima instrument maar laat hier en daar toch wel een steekje vallen. Het gebruikte esdoorn voor de hals is van geen hoge kwaliteit en de plaatsing van de volumeknop en de toggleswitch kunnen beter. De afstelling van de tremolo is een persoonlijke zaak en de aktie verbeteren kan vlug geregeld worden. Daar staat tegenover dat je een uiterst veelzijdig instrument krijgt dat prima in balans hangt, dat er cool uitziet en dat nagenoeg perfect gebouwd is. Als je natuurlijk thuis een prima akoestisch geluid wil halen uit dit instrument zul je ook wel geneigt zijn een versterker te kopen die voor dit doel ontworpen is en dat zal ook wel wat schelen in je portemonnee. Voor mensen die een echte allroundgitaar zoeken, die vallen voor het uiterlijk en die graag hockey spelen met hun gitaar moeten dit instrument eens onder de loep nemen.
PRO & CONTRA
| PRO | CONTRA |
FOTOS
        |
sitemap