MUSIC WORKSTATION

Je kan kiezen tussen twee versies: een met 61 toetsen en een met 88 toetsen. Maar ook de kleur kan je kiezen: rood of zwart. Bij de rode zijn eigenlijk alleen de bodem en zijkanten rood. De bovenkant is sowieso zwart, met slechts een rode decoratieve lijn. Het testmodel dat ik hier heb staan is een rode met 88 toetsen.
Afgezien van de kleur is het eerste dat meteen opvalt het extreem lage gewicht van het instrument: iets meer dan 12 kilogram. En de versie met 61 toetsen is nog lichter met z’n 4,3 kilogram. Die versie heeft zelfs een handvat. Dit is dus een workstation voor de muzikant die vaak onderweg is. Dat verklaart meteen een andere vreemde eigenschap: de mogelijkheid om het instrument met batterijen te gebruiken. De Korg Kross kan inderdaad op zes AA-batterijen (oplaadbaar of niet) zo’n vier tot vijf uur functioneren. Bij dat portable concept maak ik me wel meteen de bedenking dat de versie van 88 toetsen toch vrij groot is in die optiek, zeker omdat er nog twee knoppen naast het klavier zitten (die bij de versie met 61 toetsen boven het klavier zitten, op het bedieningspaneel). Ik moet toegeven dat ik die keuze niet kan begrijpen. En als bonus wordt er ook niet bespaard op de lege ruimte, niet aan de kant van de knoppen, maar ook niet aan de andere kant… Op de 88-toetsenversie gaat het toch al snel over een paar centimeters. Zo komt hij in totaal op ongeveer 145 centimeter, wat toch meer is dan de gemiddelde workstation als we naar z’n Kronos en Krome broertjes kijken. Maar op gewicht is er zeker bespaard. Zo’n 2 kilogram in vergelijking met de Krome en maar liefst 10 kilogram in vergelijking met de Kronos.
Het zal niemand verbazen: het bovenpaneel is overzichtelijk en er is zelfs een split selector om snel door de sounds te navigeren. Er zijn de sounds uit de eerste categorie (piano, elektrische piano, orgels, klokken, strijkers, etc.) en dan is er een afdeling met presets. Snel en efficiënt! Vervolgens is er de keuze in programma’s, combinaties van programma’s, sequenties een zelfs toetsen voor een directe “split” of “layer”. Ook geweldig! Verder zijn er de audiorecorder, het display (grafisch, backlit, maar monochroom, 240 x 64 pixels), het datawiel, de navigatieknoppen en de toetsen voor de step sequencer, en 16 directe toetsen voor “favorieten”. Deze toesten worden ook gebruikt voor de “step” sequencer.
Op de achterzijde vinden we ook geen verrassingen. Alle gangbare aansluitmogelijkheden zijn voorzien. De eerste is er een voor de adapter, mét schakelaar, want de Kross loopt natuurlijk ook op batterijen. Dan zijn er de audio-uitgangen met twee jacks en de audio-ingangen: een mono-gitaar of microfoon en een stereo mini-jack voor andere bronnen. Een USB-poort maakt het mogelijk om MIDI-gegevens (geen audio) uit te wisselen met een computer. Er is een gleuf voor een SD-kaart (tot 32 GB) waarmee je geluiden, sequenties of audio-opnames kan opslaan. Er zijn slechts twee MIDI-aansluitingen, de “thru” jack is opgeofferd, maar is door de aanwezigheid van de USB-poort eigenlijk toch overbodig. Drie aansluitingen zijn voorzien voor pedalen: één voor sustain en twee toewijsbare: één voor switch en één voor continue controle.
We moeten er trouwens op wijzen dat we, ondanks het lichte gewicht, een zeer goed gevoel hebben over de degelijkheid en kwaliteit. Ook al ziet de rode versie er een beetje plastic-achtig uit, maar dat is een kwestie van smaak!
Oh, ik zou het nog bijna vergeten: aan de voorkant, links onder het klavier, zit een stereo mini-jack hoofdtelefoonuitgang.

De Korg Kross is een instapmodel. Ik vond het dan ook interessant om hem eens naast de topmodellen te zetten, om te kijken waarop nu precies bespaard werd. Laten we meteen duidelijk zijn: de high-endmodellen, zoals de Kronos, blijven onaantastbaar. Die Kronos was nu ook wel uitzonderlijk met zijn negen types van synthese. De Krome en de Kross zitten dan weer veel dichter bij elkaar (afgezien van het budget natuurlijk). Ze delen een unieke vorm van PCM synthese, behalve dat het in het geval van de Krome gaat om 120-stemmige polyfonie en 3,8 GB PCM-data, terwijl de Kross 80-stemmige polyfonie heeft en 112 MB… Zo maar even dertig keer minder! Dit laatste cijfer is erg intrigerend omdat er desondanks maar 20 procent minder geluiden zijn. De ingenieurs van Korg hebben dus hard moeten werken om de samples te verkorten, om ze in het krappe geheugen te krijgen. Maar, wat zegt dit nu over de kwaliteit van de geluiden? Daarover hebben het we in het volgende hoofdstuk.
Wat de effecten betreft, het is wat minder dan bij de Krome, maar we mogen zeker niet klagen. De Kross is behoorlijk uitgerust met meer dan 134 soorten effecten, waarvan je er zeven tegelijk kan gebruiken. Er zijn twee mastereffecten en je kan er vijf integreren. En aangezien er een audio-ingang is, zou het spijtig zijn geweest als we geen vocoder zouden vinden, waarvan Korg trouwens een van de pioniers is. Wie herinnert zich nog de VC10 uit de jaren 80? Maar, maakt je geen zorgen, hij is er inderdaad!
In gebruik merken we dat Korg heeft teruggegrepen naar de oude M1, zo een beetje de voorouder van de workstations waarmee je 16 geluiden had die je met het klavier of de 16-sporensequencer kon gebruiken. Met andere woorden, naast de direct toegankelijke functies, kan je tot 16 layers geluiden verspreiden over het klavier. Dit opent de deur naar een zeer rijke sound - of ook naar een zeer ingewikkeld ingedeeld klavier… of allebei! En dit geldt ook voor de MIDI-uitgang, waardoor het een zeer sterk masterklavier is met één minpuntje: geen aftertouch in de 61- toetsenversie. In feite is dit alles best vergelijkbaar met de Krome.

De sequencers verdienen een speciale vermelding. Naast een krachtige 16-sporensequencer, met niet minder dan 210.000 noten en 128 pieces, biedt de Korg Kross ook een step sequencer die te vergelijken is met een belangrijkere drummachine uit het verleden.
Het is gewoon waanzin: je kan een reeks van maximaal 64 steps (12 ratings met 1 noot accent) voor elk van de 640 programma’s, 384 combinaties en 128 songs programmeren. Voeg daarbij 1028 arpeggiotypes, 700 ritmepatronen en een stereorecorder die minstens 200 songs (de duur is afhankelijk van de capaciteit van de SD-kaart) kan opslaan. Ik denk dat je hiermee kan zeggen dat Korg cum laude is afgestudeerd! Nu ja, bijna toch. Er zijn twee kleine opmerkingen: er is de opnamefunctie (16 bit, 48 kHz), maar de mogelijkheid om de audio over te brengen via USB ontbreekt (de Kross is dus geen geluidskaart zoals bij sommige duurdere modellen wel het geval is). Ook mis ik de samplingfunctie. Jammer… Maar hey, laten we wel wezen, heb je die écht nodig? Als de sounds goed zijn, kan je perfect zonder. Laten we eens kijken wat Korg ons, met het eerder beperkte 112 MB geheugen, op dat vlak te bieden heeft. Je begrijpt dat ik geïntrigeerd en benieuwd ben!

Om te beginnen heb ik de pianosounds geprobeerd. Een oude gewoonte van me. En het resultaat? Super! Maar enfin, hoe doen ze dat? Dit is een een piano met klasse! Ik geraak meer en meer geïntrigeerd. Ik test verder en val van de ene verbazing in de andere. Ik vind bij alle instrumenten een goede kwaliteit terug. Bij het ene geluid is die kwaliteit al iets beter dan bij het andere, maar het is nooit middelmatig. Om hier even dieper op in te gaan: sommige geluiden missen een klein beetje levendigheid en gelaagdheid. Er is één enkele sample gebruikt om alle nuances in het spel weer te geven, met een filter om de verschillende timbres te simuleren. Toch, negen van de tien keer, ben ik enorm verbaasd. Dit is een syntesizer die, zelfs zonder sampler, in diverse soorten muziek zijn weg zal vinden. Dit is inderdaad een echte synth, in die zin dat je in alle parameters kan duiken om aanpassingen te doen. Niets revolutionairs, maar op dit vlak is er duidelijk niet bespaard. De liefhebbers van programming zullen hier zeker hun gading vinden.
De effecten zijn ook erg goed gemaakt. Ik vond wel dat Korg er in bepaalde presets soms een beetje misbruik van maakte om de geluiden beter te laten lijken dan ze zijn. Maar laten we eerlijk zijn: ze benadrukken de sterke punten die er al zijn. Hiermee doet Korg de Kross niet afwijken van de regel. Als bonus hebben we een zeer groot aantal parameters waarmee we ons kunnen amuseren, zo’n 25.
Over die parameters. De kers op de taart is dat er een gratis editor bestaat (voor Mac en PC), standalone of VST-formaat. Op die manier beheer je comfortabel al je instellingen op je computerscherm. Bedankt, Korg!
Het enige waar ik iets minder enthousiast over ben, is het klavier. Het is gewogen en zelfs “zwaar”, misschien wel een beetje té zwaar, of wellicht eerder wat “traag bij het loslaten”. Niets onoverkomelijks natuurlijk en het is ook een beetje een kwestie van smaak. Misschien vinden sommigen onder jullie dit klavier wel super! Laten we het daar dus maar bij laten. Wel een belangrijke tip: test uitvoerig voor je koopt. Zo kan je zien of hij helemaal je ding is. Maar dat geldt dan ook voor elk instrument.

PRIJS

En hier zijn we weer met goed nieuws. Voor minder dan €1350 (incl. BTW) koop je het 88-toetsenmodel en voor €895 (incl. BTW) het model met 61 toetsen. Een ongelooflijke prijs. Die kleine minpuntjes die ik daarnet aanhaalde, verdwijnen dus als sneeuw voor de zon.

BESLUIT

Sterk. Ik zei het in het begin van dit artikel en ik zeg het opnieuw: Korg is er in geslaagd een zeer aantrekkelijke workstation te bouwen. Hij is licht, enorm veelzijdig (zeker vanuit het oogpunt van de sequencers) en te koop voor een zeer lage prijs. De geluidskwaliteit is uitmuntend, zeker als je rekening houdt met de beperkte geheuhencapaciteit. Chapeau! En we mogen niet vergeten dat beide versies ook werken op batterijen. Erg handig voor de reizende muzikant!