gepubliceerd in
VOX Valvetronix AD120VT
Guitar 22-09-2003
Digitale versterkers zijn eigenlijk niets nieuw onder de zon maar toch is het altijd leuk een nieuwe te verwelkomen en zeker als er de naam Vox op prijkt. Dit versterker merk is al jaren een getrouwe gast op menige podia en wordt voor tal van verschillende muziekstijlen gebruikt. Vox werd vooral bekend in de jaren 60 doordat de Beatles er gebruik van maakten maar de al even zo populaire gitaarsound van de Shadows was mede verantwoordelijk voor hun bekendheid. Er zijn natuurlijk ondenkbaar veel gitaristen die deze versterkers gebruiken maar toch een kleine opsomming: The Edge van U2, Brian May van Queen (hij gebruikt er maar liefst 9 tegelijk!), Brian Adams, Lenny Kravitz, Nickelback ..........
CONSTRUCTIE EN MOGELIJKHEDENDeze versterker werd ontwikkeld in samenwerking met het Japanse bedrijf Korg ToneWorks en gaat een klein stapje verder dan de andere reeds op de markt zijnde digitale versterkers. Het interessante aspect aan deze versterker is dat hij gebruik maakt van een voorversterker buisje. Ja, ja ik hoor jullie al, want velen zullen uitroepen dat andere merken dit reeds eerder gebruikten, alleen heeft Vox dit principe toch een ietsje verder doorgetrokken. Waar andere firma's hun buis(jes) gebruiken als voorversterking wordt hier het signaal digitaal voorversterkt en gemodelleerd en gaat vervolgens naar de voorversterker buis die een eigen uitgangstransfo heeft van ongeveer 1 Watt. Natuurlijk is 1 Watt veel te weinig, zodat een eindversterker voor het nodige vermogen dient te zorgen. In dit geval wordt een stereo eindversterker gebruikt van 2 x 60 Watt . Er is ook een kleinere versie (1 x 12") voorzien die 60 Watt levert. Deze combo is dus een 2 x 12" versie en momenteel is er ook een losse top met een bijbehorende speakerkast te verkrijgen. Door dit principe van de schakeling wordt de dynamiek en de karakteristiek van de buizensound behouden. De impedantie van de aangesloten luidsprekers wordt constant "gecontroleerd" en doorgegeven aan de schakeling, zodat de gecompliceerde wisselwerking tussen luidsprekers en versterker optimaal is. Het schakelingsontwerp opereert "intelligent", zodat er tussen verschillende versterkers geschakeld wordt van A Klasse naar AB klasse. Je ziet, Vox is absoluut niet over één nacht ijs gegaan bij het ontwerpen van deze versterker.
Het uiterlijk van deze versterker is uiterst conventioneel en zonder het controlepaneel te bekijken denk je direct aan de legendarische Vox AC 30. Enkel het opschrift onder het Vox logo verraadt dat het hier om om een Valvetronix model gaat. Tijdens een optreden dacht een vriend (hij stond achter in de zaal) trouwens dat ik op een AC 30 speelde tot hij de full blown Marshall en Boogie klanken hoorde. Het controlepaneel is vrij eenvoudig voor iemand die ooit al op een digitale versterker gespeeld heeft, en ik kan je nu al melden dat voor de traditionele gitaristen het absoluut simpel is dit ding onder de knie te krijgen. O.K. het ziet er als volgt uit van links naar rechts: 2 ingangen (high en low), 10 effecten die je favoriete pedaaltjes eventueel kunnen vervangen (de opsomming volgt later), onder deze effecten keuzeschakelaar vinden we een drive en levelregelaar. Dan volgt een schakelaar waarmee je de 16 verschillende versterkermodellen kunt kiezen waarnaast zich de traditionele toonregeling bevindt. Deze bestaat uit gain, volume, treble, middle, bass, presence en mastervolume. Deze laatste is niet programmeerbaar. Onder de toon- en volumeregeling vinden we de tweede effectensectie die bestaat uit drie delen nl. modulatie, delay en reverb. De modulatie effecten zijn: chorus, flanger, phaser, tremolo en rotary. Deze effecten kan je manipuleren met een depth en een speedknop waarbij de laatst tevens kan geregeld worden met een voetpedaal en dit doormiddel van een drukknopje dat ex ctl noemt. Door dit laatste knopje ingedrukt te houden en aan de speedknop te draaien kan je tevens de ruisonderdrukking regelen. Bij de delay sectie heb je keuze uit delay zelf, tape echo of multihead en tevens is er tapknopje voorzien waarmee je handmatig de delay tijd kunt veranderen. Bij deze sectie kun je de feedback en depth verder fijnregelen. Onder de mastervolume is er naast de delay een bypass knopje voorzien, waarmee je de totale effectsectie "omzeilt".
Met het laatste gedeelte op het controlepaneel kan je de versterker programmeren. Dit ziet er als volgt uit: een kleine display, up en down cursors, een write knopje en een tunermode die voor zichzelf spreekt. Onder deze voorzieningen zijn er 4 druktoetsjes voorzien waarmee je de verschillende kanalen oproept. Het geheel wordt afgesloten met de obligatoire aan - en uitschakelaar.
De achterzijde ziet er als volgt uit: netsnoeraansluiting, externe luidspreker(s) (minimaal 8 Ohm links en rechts), power selectregelaar waarmee je de versterker op 60 -, 30 -,15 - of 1 Watt laat opereren, Stereo send en return jacks, een levelregelaar waarmee je het uitgangsniveau van phone out en de line out jacks kunt aanpassen, phone out jack, stereo line outs en een aansluiting voor de optionele VC4 voetpedaal. Het geheel wordt vervolledigd met 2 x 12 speakers van Celestion. Voilà, de theorie hebben we gehad. Nu de fun stuff.
PRAKTIJK
Naar aanleiding van een aantal opmerkingen van trouwe lezers van ons blad wordt deze beschrijving van de hier aan de tand gevoelde versterker iets anders dan jullie gewoon zijn. De (terechte) opmerkingen gingen over het feit dat men graag een beknopte beschrijving had gelezen over de klank van de verschillende versterkertypes. Wel, ik voldoe graag aan deze wens zodat ik eerst de verschillende effecten even doorloop, waarna de versterkertypes volgen. Compressor: de instelbaarheid is goed gekozen en zowel met een clean als overstuurd geluid haal je er prima resultaten mee. Je kan er ook een ellenlange sustain mee creëren.
Acoustic: deze toevoeging is natuurlijk niet zo goed als een versterker die speciaal voor dit doeleinde ontworpen is maar je behaalt er toch een acceptabel resultaat mee. Het hoog wordt hier behoorlijk opgepept en en het middengebied wat weggedrukt maar vergeet niet dat je deze voorziening ook kunt gebruiken met je elektrische gitaar. Experimenteren is hier de boodschap. Vox wah: voor deze wah wah stond de Vox V847 model en ik kan er weinig over vertellen want de (optionele) voetschakelaar was NIET meegeleverd. Spijtig. Wel kon ik bijv. een middelinstelling kiezen die goed klonk maar dat was dan ook alles.
Auto wah: de wah wordt hier gestuurd door je aanslag dynamiek. Het is bruikbaar maar begon mij persoonlijk vlug te vervelen. Iedere zeug zijn meug natuurlijk.
Uni-Vibe: dit is Vox's simulatie van een roterende luidspreker en klinkt goed. Je kan de snelheid en de intensiteit regelen en tevens met de voetpedaal ook de modulatie veranderen (naar het schijnt dus). Octaver: het bekende effect waarmee je een noot een octaaf lager kunt laten meelopen met je originele signaal. Het klinkt behoorlijk maar kan niet tippen aan pedaaltjes (of nog beter: 19 Inch apparatuur) die hier speciaal voor ontworpen zijn.
Treble boost: dit is gebaseerd op de Range Master en doet zijn werk goed. Je kan het prima gebruiken voor je favoriete Brian May klanken. Tube-overdrive: hier stond de Ibanez Tubescreamer model; klinkt warm en behoorlijk natuurlijk en is prima te gebruiken om de gekozen versterker een extra lift te geven.
Fat overdrive: hier had ik meer van verwacht want dit lijkt erg op de tube overdrive maar dan met wat meer vermogen. Heren ontwerpers: dit kan beter.
Fuzz: brutale vervorming die in de richting gaat van een Maestro. Naar mijn bescheiden mening geen voltreffer. Op naar de volgende effectsectie. Over de chorus, flanger, phaser, tremolo en rotary kan ik vrij kort zijn. Ze doen hun werk prima maar verlang niet dat je hier de best klinkende effecten ter wereld krijgt. Voor iemand die graag experimenteert en gewoon is om met veel verschillende parameters te goochelen kan ik mij voorstellen dat je dan op je honger blijft zitten, maar je kan natuurlijk je favoriete effectprocessor in de effectloop plaatsen. Hier komt wel een probleem om de hoek kijken want je kan ten eerste de loop niet zelf programmeren en ten tweede is er geen MIDI aansluiting voorzien. Dit laatste vind ik een absolute beperking! De 3 verschillende delay's werken prima en de reverbs zijn o.k. maar weer niet van wereldschokkende kwaliteit.
Een groot voordeel bij deze versterker is dat hij super eenvoudig te bedienen en te programmeren is. Dit is natuurlijk een belangrijk voor mensen die hun versterker vlug willen kunnen instellen, zonder eerst urenlang de handleiding te moeten bestuderen en zich te moeten verdiepen in allerlei verschillende menu's.
Hier komen de verschillende versterker types! Black 2 x 12: dit is natuurlijk gebaseerd op de Fender blackface twin met zijn klassieke cleane klank en klinkt goed. Hij klinkt niet zo vol en vet als het origineel maar slaat zeker geen slecht figuur. Tezamen met de voorgeschakelde pedaaltjes "a lot of fun".
Tweed 1 x 12: hier moet je eventjes experimenteren met de toonregeling en je zal beloond worden met enkele prima klanken. Apropos, de klankregeling werkt heel effectief en heeft een groot bereik.
Tweed 4 x 10: gemodelleerd naar de Fender Bassman en komt in de buurt van het origineel. Ik zeg wel in de buurt want een Bassman is het niet. De volgende 4 modellen zijn: AC15, AC15TB, AC30 en AC30TB (de TB staat voor topboost). Het zou natuurlijk verwonderlijk en spijtig zijn moesten deze versterker modellen door de mand vallen want het zijn tenslotte originele Vox ontwerpen en… gelukkig klinken ze uitstekend. Ze klinken levendig en warm al missen ze het complexe middengebied van hun buizen voorgangers en het zijdige, glanzende hoog is niet zo prominent aanwezig. Maar toch bravo. De topboostmodellen geven meer boventonen en klinken rijker, vetter en overstuurt zijn ze schitterend. Een tip: gebruik de treble booster.
UK blues: raar maar waar, dit is mijn favoriete versterker. Hij klinkt dik, vet, rond, warm, het leeft (ja,ja), reageert bijzonder op je aanslag en is naar mijn mening één van de beste geluiden die deze versterker biedt. De vervorming is niet bijzonder groot maar schakel één van de pedaaltjes in en scheuren maar. Of je kan doen zoals ik: haal al je overdrive - en distortionpedalen uit de kast en je bent voor uuuuuren zoet.
Hier valt duidelijk op dat de versterker uiterst dynamisch is en dit is niet enkel bij de UK blues maar ook bij de andere versterkermodellen het geval. De volgende 4 versterkers zijn gebaseerd op verschillende Marshall modellen nl. UK 70, UK 80, UK 90 en UK modern en spreken eigenlijk voor zich. De 80 en 90 modellen klinken goed maar zijn me toch iets te dun van klank en iets te nasaal. De toonregeling goed instellen is hier het motto. Recto: is gemodelleerd op de rectifier serie van Mesa Boogie, ik noem ze rectumfrieers :-), en klinkt behoorlijk vet en dik en met een schitterende sustain. Speel met deze sound op een behoorlijk volume en je broekspijpen gaan wapperen. US Highgain: bedoeld als Soldanomodel, met gecomprimeerd middle en treble en met bakken vervorming en sustain. Je gitaar speelt als vanzelf. Boutique OD: hier kan ik enkel de klank vergelijken met wat ik van langspeelplaten en CD's ken want wie bezit er een Dumble Overdrive Special? Ik spijtig genoeg niet, maar luister naar Larry Carlton of Robben Ford en je weet wat ik bedoel. Ik heb er ooit ééntje zien staan in een muziekwinkel in Japan maar hij stond tentoongesteld achter glas en niemand mocht hem aanraken of bespelen. Belachelijk toch! Des al niet te min, het is een fijn geluid en leent zich prima om fusion mee te spelen.
Boutique CL: het cleane geluid van de Overdrive Special met mooie bassen, een aangenaam hoog en een vervorming die je niet verwacht van dit model. Uitproberen!
Goed, als we nu eventjes de algemene kenmerken opsommen van al deze klanken komen we tot de conclusie dat Vox er in geslaagd is een digitale versterker op de markt te brengen die prima klinkt. De geluiden ademen, zijn levendig en geven de klank van je gitaar natuurgetrouw weer. Mits goed afgesteld verzinkt je geluid niet in een modderige brij en blijft alles dynamisch. De toonregeling is uiterst effectief en aan vermogen kom je niets te kort. De frequentie gecorrigeerde line uitgangen doen hun werk ook meer dan behoorlijk. Deze combo weegt ongeveer 26 kg en er is - jawel - een Nederlandstalige handleiding bij geleverd. Eén negatief puntje is dat er geen gewone line outs voorhanden zijn want ik slave mijn versterker graag door naar externe effecten en poweramps.
BESLUIT
PRO & CONTRA
FOTOS
SPECIFICATIES
←→CONSTRUCTIE EN MOGELIJKHEDEN
Deze versterker werd ontwikkeld in samenwerking met het Japanse bedrijf Korg ToneWorks en gaat een klein stapje verder dan de andere reeds op de markt zijnde digitale versterkers. Het interessante aspect aan deze versterker is dat hij gebruik maakt van een voorversterker buisje. Ja, ja ik hoor jullie al, want velen zullen uitroepen dat andere merken dit reeds eerder gebruikten, alleen heeft Vox dit principe toch een ietsje verder doorgetrokken. Waar andere firma's hun buis(jes) gebruiken als voorversterking wordt hier het signaal digitaal voorversterkt en gemodelleerd en gaat vervolgens naar de voorversterker buis die een eigen uitgangstransfo heeft van ongeveer 1 Watt. Natuurlijk is 1 Watt veel te weinig, zodat een eindversterker voor het nodige vermogen dient te zorgen. In dit geval wordt een stereo eindversterker gebruikt van 2 x 60 Watt . Er is ook een kleinere versie (1 x 12") voorzien die 60 Watt levert. Deze combo is dus een 2 x 12" versie en momenteel is er ook een losse top met een bijbehorende speakerkast te verkrijgen. Door dit principe van de schakeling wordt de dynamiek en de karakteristiek van de buizensound behouden. De impedantie van de aangesloten luidsprekers wordt constant "gecontroleerd" en doorgegeven aan de schakeling, zodat de gecompliceerde wisselwerking tussen luidsprekers en versterker optimaal is. Het schakelingsontwerp opereert "intelligent", zodat er tussen verschillende versterkers geschakeld wordt van A Klasse naar AB klasse. Je ziet, Vox is absoluut niet over één nacht ijs gegaan bij het ontwerpen van deze versterker.Het uiterlijk van deze versterker is uiterst conventioneel en zonder het controlepaneel te bekijken denk je direct aan de legendarische Vox AC 30. Enkel het opschrift onder het Vox logo verraadt dat het hier om om een Valvetronix model gaat. Tijdens een optreden dacht een vriend (hij stond achter in de zaal) trouwens dat ik op een AC 30 speelde tot hij de full blown Marshall en Boogie klanken hoorde. Het controlepaneel is vrij eenvoudig voor iemand die ooit al op een digitale versterker gespeeld heeft, en ik kan je nu al melden dat voor de traditionele gitaristen het absoluut simpel is dit ding onder de knie te krijgen. O.K. het ziet er als volgt uit van links naar rechts: 2 ingangen (high en low), 10 effecten die je favoriete pedaaltjes eventueel kunnen vervangen (de opsomming volgt later), onder deze effecten keuzeschakelaar vinden we een drive en levelregelaar. Dan volgt een schakelaar waarmee je de 16 verschillende versterkermodellen kunt kiezen waarnaast zich de traditionele toonregeling bevindt. Deze bestaat uit gain, volume, treble, middle, bass, presence en mastervolume. Deze laatste is niet programmeerbaar. Onder de toon- en volumeregeling vinden we de tweede effectensectie die bestaat uit drie delen nl. modulatie, delay en reverb. De modulatie effecten zijn: chorus, flanger, phaser, tremolo en rotary. Deze effecten kan je manipuleren met een depth en een speedknop waarbij de laatst tevens kan geregeld worden met een voetpedaal en dit doormiddel van een drukknopje dat ex ctl noemt. Door dit laatste knopje ingedrukt te houden en aan de speedknop te draaien kan je tevens de ruisonderdrukking regelen. Bij de delay sectie heb je keuze uit delay zelf, tape echo of multihead en tevens is er tapknopje voorzien waarmee je handmatig de delay tijd kunt veranderen. Bij deze sectie kun je de feedback en depth verder fijnregelen. Onder de mastervolume is er naast de delay een bypass knopje voorzien, waarmee je de totale effectsectie "omzeilt".
Met het laatste gedeelte op het controlepaneel kan je de versterker programmeren. Dit ziet er als volgt uit: een kleine display, up en down cursors, een write knopje en een tunermode die voor zichzelf spreekt. Onder deze voorzieningen zijn er 4 druktoetsjes voorzien waarmee je de verschillende kanalen oproept. Het geheel wordt afgesloten met de obligatoire aan - en uitschakelaar.
De achterzijde ziet er als volgt uit: netsnoeraansluiting, externe luidspreker(s) (minimaal 8 Ohm links en rechts), power selectregelaar waarmee je de versterker op 60 -, 30 -,15 - of 1 Watt laat opereren, Stereo send en return jacks, een levelregelaar waarmee je het uitgangsniveau van phone out en de line out jacks kunt aanpassen, phone out jack, stereo line outs en een aansluiting voor de optionele VC4 voetpedaal. Het geheel wordt vervolledigd met 2 x 12 speakers van Celestion. Voilà, de theorie hebben we gehad. Nu de fun stuff.
PRAKTIJK
Naar aanleiding van een aantal opmerkingen van trouwe lezers van ons blad wordt deze beschrijving van de hier aan de tand gevoelde versterker iets anders dan jullie gewoon zijn. De (terechte) opmerkingen gingen over het feit dat men graag een beknopte beschrijving had gelezen over de klank van de verschillende versterkertypes. Wel, ik voldoe graag aan deze wens zodat ik eerst de verschillende effecten even doorloop, waarna de versterkertypes volgen. Compressor: de instelbaarheid is goed gekozen en zowel met een clean als overstuurd geluid haal je er prima resultaten mee. Je kan er ook een ellenlange sustain mee creëren.Acoustic: deze toevoeging is natuurlijk niet zo goed als een versterker die speciaal voor dit doeleinde ontworpen is maar je behaalt er toch een acceptabel resultaat mee. Het hoog wordt hier behoorlijk opgepept en en het middengebied wat weggedrukt maar vergeet niet dat je deze voorziening ook kunt gebruiken met je elektrische gitaar. Experimenteren is hier de boodschap. Vox wah: voor deze wah wah stond de Vox V847 model en ik kan er weinig over vertellen want de (optionele) voetschakelaar was NIET meegeleverd. Spijtig. Wel kon ik bijv. een middelinstelling kiezen die goed klonk maar dat was dan ook alles.
Auto wah: de wah wordt hier gestuurd door je aanslag dynamiek. Het is bruikbaar maar begon mij persoonlijk vlug te vervelen. Iedere zeug zijn meug natuurlijk.
Uni-Vibe: dit is Vox's simulatie van een roterende luidspreker en klinkt goed. Je kan de snelheid en de intensiteit regelen en tevens met de voetpedaal ook de modulatie veranderen (naar het schijnt dus). Octaver: het bekende effect waarmee je een noot een octaaf lager kunt laten meelopen met je originele signaal. Het klinkt behoorlijk maar kan niet tippen aan pedaaltjes (of nog beter: 19 Inch apparatuur) die hier speciaal voor ontworpen zijn.
Treble boost: dit is gebaseerd op de Range Master en doet zijn werk goed. Je kan het prima gebruiken voor je favoriete Brian May klanken. Tube-overdrive: hier stond de Ibanez Tubescreamer model; klinkt warm en behoorlijk natuurlijk en is prima te gebruiken om de gekozen versterker een extra lift te geven.
Fat overdrive: hier had ik meer van verwacht want dit lijkt erg op de tube overdrive maar dan met wat meer vermogen. Heren ontwerpers: dit kan beter.
Fuzz: brutale vervorming die in de richting gaat van een Maestro. Naar mijn bescheiden mening geen voltreffer. Op naar de volgende effectsectie. Over de chorus, flanger, phaser, tremolo en rotary kan ik vrij kort zijn. Ze doen hun werk prima maar verlang niet dat je hier de best klinkende effecten ter wereld krijgt. Voor iemand die graag experimenteert en gewoon is om met veel verschillende parameters te goochelen kan ik mij voorstellen dat je dan op je honger blijft zitten, maar je kan natuurlijk je favoriete effectprocessor in de effectloop plaatsen. Hier komt wel een probleem om de hoek kijken want je kan ten eerste de loop niet zelf programmeren en ten tweede is er geen MIDI aansluiting voorzien. Dit laatste vind ik een absolute beperking! De 3 verschillende delay's werken prima en de reverbs zijn o.k. maar weer niet van wereldschokkende kwaliteit.
Een groot voordeel bij deze versterker is dat hij super eenvoudig te bedienen en te programmeren is. Dit is natuurlijk een belangrijk voor mensen die hun versterker vlug willen kunnen instellen, zonder eerst urenlang de handleiding te moeten bestuderen en zich te moeten verdiepen in allerlei verschillende menu's.
Hier komen de verschillende versterker types! Black 2 x 12: dit is natuurlijk gebaseerd op de Fender blackface twin met zijn klassieke cleane klank en klinkt goed. Hij klinkt niet zo vol en vet als het origineel maar slaat zeker geen slecht figuur. Tezamen met de voorgeschakelde pedaaltjes "a lot of fun".
Tweed 1 x 12: hier moet je eventjes experimenteren met de toonregeling en je zal beloond worden met enkele prima klanken. Apropos, de klankregeling werkt heel effectief en heeft een groot bereik.
Tweed 4 x 10: gemodelleerd naar de Fender Bassman en komt in de buurt van het origineel. Ik zeg wel in de buurt want een Bassman is het niet. De volgende 4 modellen zijn: AC15, AC15TB, AC30 en AC30TB (de TB staat voor topboost). Het zou natuurlijk verwonderlijk en spijtig zijn moesten deze versterker modellen door de mand vallen want het zijn tenslotte originele Vox ontwerpen en… gelukkig klinken ze uitstekend. Ze klinken levendig en warm al missen ze het complexe middengebied van hun buizen voorgangers en het zijdige, glanzende hoog is niet zo prominent aanwezig. Maar toch bravo. De topboostmodellen geven meer boventonen en klinken rijker, vetter en overstuurt zijn ze schitterend. Een tip: gebruik de treble booster.
UK blues: raar maar waar, dit is mijn favoriete versterker. Hij klinkt dik, vet, rond, warm, het leeft (ja,ja), reageert bijzonder op je aanslag en is naar mijn mening één van de beste geluiden die deze versterker biedt. De vervorming is niet bijzonder groot maar schakel één van de pedaaltjes in en scheuren maar. Of je kan doen zoals ik: haal al je overdrive - en distortionpedalen uit de kast en je bent voor uuuuuren zoet.
Hier valt duidelijk op dat de versterker uiterst dynamisch is en dit is niet enkel bij de UK blues maar ook bij de andere versterkermodellen het geval. De volgende 4 versterkers zijn gebaseerd op verschillende Marshall modellen nl. UK 70, UK 80, UK 90 en UK modern en spreken eigenlijk voor zich. De 80 en 90 modellen klinken goed maar zijn me toch iets te dun van klank en iets te nasaal. De toonregeling goed instellen is hier het motto. Recto: is gemodelleerd op de rectifier serie van Mesa Boogie, ik noem ze rectumfrieers :-), en klinkt behoorlijk vet en dik en met een schitterende sustain. Speel met deze sound op een behoorlijk volume en je broekspijpen gaan wapperen. US Highgain: bedoeld als Soldanomodel, met gecomprimeerd middle en treble en met bakken vervorming en sustain. Je gitaar speelt als vanzelf. Boutique OD: hier kan ik enkel de klank vergelijken met wat ik van langspeelplaten en CD's ken want wie bezit er een Dumble Overdrive Special? Ik spijtig genoeg niet, maar luister naar Larry Carlton of Robben Ford en je weet wat ik bedoel. Ik heb er ooit ééntje zien staan in een muziekwinkel in Japan maar hij stond tentoongesteld achter glas en niemand mocht hem aanraken of bespelen. Belachelijk toch! Des al niet te min, het is een fijn geluid en leent zich prima om fusion mee te spelen.
Boutique CL: het cleane geluid van de Overdrive Special met mooie bassen, een aangenaam hoog en een vervorming die je niet verwacht van dit model. Uitproberen!
Goed, als we nu eventjes de algemene kenmerken opsommen van al deze klanken komen we tot de conclusie dat Vox er in geslaagd is een digitale versterker op de markt te brengen die prima klinkt. De geluiden ademen, zijn levendig en geven de klank van je gitaar natuurgetrouw weer. Mits goed afgesteld verzinkt je geluid niet in een modderige brij en blijft alles dynamisch. De toonregeling is uiterst effectief en aan vermogen kom je niets te kort. De frequentie gecorrigeerde line uitgangen doen hun werk ook meer dan behoorlijk. Deze combo weegt ongeveer 26 kg en er is - jawel - een Nederlandstalige handleiding bij geleverd. Eén negatief puntje is dat er geen gewone line outs voorhanden zijn want ik slave mijn versterker graag door naar externe effecten en poweramps.
BESLUIT
Laten we eerst eventjes de minpunten opsommen. Er zijn geen MIDI aansluitingen voorzien, wat mij bijzonder stoort, en de effectloop is niet programmeerbaar. Dit moet herbekeken worden. Het ontbreken van een gewone line out is niet zo'n ramp want niet iedereen werkt met een uitgebreide setup. Niet alle effectpedaaltjes zijn evengoed geslaagd en de reverbs konden iets beter zijn. Maar nu het goede nieuws: de meeste versterker modellen klinken heel goed en enkele zelfs uitstekend, de versterker is bijzonder gemakkelijk te programmeren, voor een digitale versterker is hij uiterst dynamisch en het is door het gehele concept een uiterst compleet geheel. Er zijn natuurlijk andere versterkers op de markt met meer toeters en bellen maar daar hangt dan ook een behoorlijk prijskaartje aan vast en in dit geval hoef je het voor de prijs niet te laten. Als laatste wil ik nog even vertellen dat je deze versterker moet uitproberen met de effecten in bypass zodat je de volle glorie hoort van dit digitale monstertje. Uitproberen die handel!
PRO & CONTRA
| PRO | CONTRA |
FOTOS
         |
SPECIFICATIES
sitemap