gepubliceerd in
Art & Lutherie Acoustic guitars
Guitar 27-04-2003
Al wie ooit Robert Godin en de zijnen aan het werk heeft gezien op Eén van z'n road-shows, weet dat deze man leeft voor z'n werk, namelijk gitaren uitdenken, bouwen, produceren en verkopen. Het eindeloze enthouisasme waarmee Mr. Godin z'n uiteenzettingen doet over zijn gitaren, doet al snel vergeten dat hij aan het hoofd staat van een miljoenenindustrie. De gitaren voor deze maand zijn vier modellen uit de Art et Lutherie reeks, een merk uit de Godin-stal. Godin is niet echt gekend om z'n peperdure gitaren, hoewel deze van uitstekende kwaliteit zijn, maar eerder om z'n prijs/kwaliteit-verhouding in de meer ‘betaalbare' klasse. Het is dan ook de grootste en gekendste Canadese gitaarfabrikant die er is. De uitvalsbasis bevindt zich in Princeville of Lapatrie, te Quebec, waar ook alle Godin, Seagull en Simon & Patrick gitaren worden geproduceerd. Aan voorzieningen ontbreekt het dus zeker niet. De gitaren de we hier hebben zijn allemaal standaard acoustics. Geen ingebouwde elementen, geen on-board EQ, gewoon een plank met snaren… Of toch niet helemaal. Misschien er nog even bijvertellen dat Art et Lutherie geen website heeft, zodat sommige info over de gitaren zeer moeilijk te vinden was. Toch even een dankwoordje aan Patrick Godin (zoon van …) voor het beantwoorden van enkele vragen.Misschien eerst even opsommen waar het hier over gaat. Ik heb 4 verschillende modellen meegekregen om mij op uit te leven. Alle 4 zijn ze al een geruime tijd in productie. Het gaat om een Folk Cedar, een Solid Cedar Top, een Spruce Top en een Cedar 12-string. 
Voor het gemak ga ik de 4 modellen kort apart bespreken. In dit onderdeel zitten de meeste onderlinge verschillen.
←→BOUW
Misschien eerst even opsommen waar het hier over gaat. Ik heb 4 verschillende modellen meegekregen om mij op uit te leven. Alle 4 zijn ze al een geruime tijd in productie. Het gaat om een Folk Cedar, een Solid Cedar Top, een Spruce Top en een Cedar 12-string. De bouwcriteria zijn voor alle modellen nagenoeg identiek. Al wie ooit al een Godin- (of aanverwante) gitaar heeft bekeken, weet dat half werk voor deze mensen uit den boze is. En dat blijkt hier weer opnieuw. Vanaf het moment dat de gitaar uit de kist komt straalt het Godin's voorliefde voor de charmes van het hout uit. De gitaren zijn bewerkt met een fijne Satin Lacquer (satijnlak), die ervoor zorgt dat de aantrekkingskracht van het hout ongemoeid wordt gelaten. Er bestaan naast deze naturals wel meer kleuropties, gaande van transparant blauw en rood tot volledig zwart. Zowel de hals, als de toets en de body laten een zeer verzorgde indruk na. Godin laat al z'n productiemodellen langs een machine lopen die als enige functie heeft de maten van de hals en body te vergelijken, en ze optimaal op elkaar af te stellen. Dit wil zeggen dat elke gitaar een aparte behandeling krijgt ! Men werkt dan ook eerder met een bolt-on constructie, zoals bij elektrische gitaren, en de hals loopt door tot tegen het klankgat, wat voor een verbeterde stabiliteit zorgt. Over de hals gesproken : alle halzen bestaan uit één stuk Maple, de opgelegde toets is gefabriceerd uit Indian Rosewood. Alle maten van halzen zijn identiek, behalve natuurlijk de 12-string, die iets meer volk moet huisvesten. De body's van de verschillende gitaren zijn ook nagenoeg identiek, behalve de Folk Cedar. Die neigt een beetje meer naar de klassieke gitaren, met een smallere taille en een iets kleinere body. De flanken en achterkant bestaan uit Wild Cherry, terwijl de top, afhankelijk van de gitaar, ofwel Cedar, Solid Cedar of Spruce is. Het enige punt van kritiek is het rozet (de tekening rond het klankgat). Bij de meeste merken doet men veel moeite om dit de ‘finishing touch' van het instrument te maken, terwijl men hier kiest voor een magere opgedrukte tekening, bestaande uit een stippellijn en cirkels. Het is slechts een esthetische opmerking, zonder enige invloed op de klank, maar ik vind toch een beetje jammer.
Qua hardware zit het ook allemaal wel snor. De stemmechanieken doen perfect hun job, wat zeker bij de 12-string geen overbodige luxe is. Alternatieve stemming gebruiken ging als een fluitje van een cent. Ik heb bij geen enkele gitaartest twee maal moeten stemmen, wat volgens mij toch wel op een stevige kwaliteit wijst. De bridge is aangepast per snaar, om een optimale intonatie na te streven. De nut is zeer precies uitgeslepen, en op sommige modellen zelfs iets te nauw. Met name de Folk Cedar, en Solid Cedar Top hadden last van wrijving met de nut bij het stemmen. Dit euvel is echter makkelijk te verhelpen met een fijne nagelvijl, of met een beetje ‘glijmiddel' zoals grafiet. De 12-string daarentegen was dan weer zeer netjes verzorgd, wat ook geen sinecure is. De frets zijn zonder enige uitzondering van hoge kwaliteit. Alle modellen hebben een toets met 21 frets, maar geen cutaway, wat toegang tot die hogere frets zeer moeilijk maakt. Een ingebouwd element was niet aanwezig, maar is wel optioneel te verkrijgen, net als een bijhorende kist.
SPEELBAARHEID
Deze gitaren laten zich zeer makkelijk bespelen. De actie is een beetje verschillend tussen de instrumenten onderling, maar is nergens echt te hoog of te laag. Zowel bij akkoorden als solostukjes blijven de gitaren ratelvrij, zonder dat je krampen krijgt vanwege een onnodig hoge actie. Bij de 12-string is het natuurlijk wél werken geblazen. Met dubbel zoveel snaren kan je natuurlijk niets anders verwachten. Ik heb het zelf ook goed gevoeld : voor een nummertje met barré-akkoorden ga je best eerst een maandje powertrainen. Zweten !
De body's van de meeste gitaren zijn zoals men ze verwacht van een akkoestische gitaar. Eenmaal je aan de grotere omvang gewend bent, ben je vertrokken. Een leuke variant hierop is de Folk Cedar, die iets meer naar de klassieke gitaarvorm neigt. Door z'n smallere taille en kleinere body ligt hij voor elektrische gitaristen waarschijnlijk een stuk makkelijker in de hand (of op de schoot, zoals u wil…). Langs de andere kant hebben we de 12-string, die met z'n king-size stemkop een beetje uit balans is. Als je even niet oplet waar je ze neerzet of achterlaat, zit de kans er dik in dat ze omver valt. Opletten dus… Bij het spelen zelf zijn de gevolgen echter niet bijzonder groot. De eerste minuten voelde ik dat ik extra druk moest zetten met de rechterarm om de gitaar op z'n plaats te houden, maar na het eerste nummertje was ik dit al vergeten. Een ander instrument, een andere manier van spelen, zoals bij alle gitaren. Maar echt grote verschillen qua balans waren er niet, vergeleken met de andere modellen.
KLANK
Voor het gemak ga ik de 4 modellen kort apart bespreken. In dit onderdeel zitten de meeste onderlinge verschillen.Folk Cedar: Het kleine broertje van de reeks. Vanwege z'n kleinere inhoud en body produceert hij automatisch minder volume. Ook vanwege de kleinere maat is de sustain een ietsje minder, en is de gitaar ook minder geneigd om de boventonen duidelijk te versterken, iets wat de andere modellen wel doen. Dit is waarschijnlijk eerder een volume-kwestie dan een verschil in klank. De bas- en middentonen domineren het klankbeeld een beetje, wat het een ideaal begeleidend instrument maakt voor unplugged optredens.
Solid Cedar Top: Deze is vrijwel identiek aan de Folk Cedar, met uitzondering van het geproduceerde volume. Qua klankkleur zit ook hier de sterkte in de bas- en middentonen. De body is van normale afmetingen, en bij het laten uitklinken van een akkoord krijgen we een hoop boventonen die meezingen (iets wat bij Seagull-gitaren ook veel voorkomt). De resonantie is dus dik in orde, en draagt bij tot een redelijk complexe sound. Vooral bij het laten uitklinken van open akkoorden en bij het gebruik van de Drop-D stemmingen komt het voor dat de boventonen langer resoneren dan de grondtoon. Ook de sustain is zeker niet slecht.
Spruce : Deze is van bouw en opzet hetzelfde als de Solid Cedar Top, met als enige verschil dat dit model een Spruce bovenblad heeft ipv een Cedar. En wat een verschil in klank ! Daar waar de Cedar-versies domineerden in het midden- en bas-register, heerst deze gitaar in de hogere frequenties. De gitaar ‘blendt' zeer makkelijk met een popgroep wanneer ze gebruikt wordt voor het strummen van akkoorden. Het nadeel is dat hierdoor de definitie tijdens de solostukjes wat verloren gaat, door de mindere middentonen.
Cedar 12-string: De ultieme slaggitaar voor velen. De 12-string is heer en meester als het op de hoge frequenties aankomt. Er zijn dan ook 3 maal zoveel topsnaren als bassnaren. Hierdoor is het een ideaal instrument om slaggitaar mee te spelen, maar is het toepassingsgebied blijft dus ook beperkt tot dit terrein. Ik heb er enkele solo's en solostukken mee geprobeerd, maar die kwamen niet tot hun recht. Deze gitaar is een stuk ‘gereedschap' voor iemand die weet wat hij wil, en niet de meest veelzijdige gitaar.
Toch even erbij vertellen dat de snaren die op de testmodellen stonden een ietsje te licht waren, en dat daardoor de meeste gitaren nogal dunnetjes klonken. Ik heb eenzelfde set op m'n Seagull (die een prijsklasse hoger zit) gezet als vergelijking, en ook deze gitaar was plots massa's ‘body' kwijt. Het kan zijn dat een set zwaardere (of betere) snaren deze gitaren opmerkelijk anders doet klinken. Laten we anders meteen de proef op de som nemen. We nemen de Solid Cedar Top, en we voeren enkele snarenwissels uit. Eerst schakelen we over naar een standaard set (Martin 0.11). Meteen kunnen we testen hoe goed de stemmechanieken en de pins op de brug hun werk doen. De stemmechanieken zijn perfect voor dit type gitaren. De pins moeten echter op hun plaats gehouden worden terwijl je de snaar op spanning brengt. Dit is bij praktisch alle akkoestische gitaren het geval. Et voil‡, de snaren staan erop, fluitje van een cent. Wow ! Nu kunnen we beginnen spelen. Het crispy karakter van de nieuwe snaren is natuurlijk onvermijdelijk, maar dit is toch een serieus verschil. De basnoten leggen de rode loper uit voor tokkeltjes en loopjes op de hogere snaren. Deze gitaar krijgt plots een piano-karakter. Schakelen we op dezelfde gitaar echter terug over naar een lichte set (Martin 0.10) dan verliezen we dit brede geluid weer. Ook was de lichte spanning op de snaren een beetje een hinderpaal als je een zware set gewend bent. Denk er dus om, probeer zeker enkele verschillende types van snaren. Je zal aangenaam verrast zijn!
Tenslotte waren er hier en daar enkele (kleine) problemen met de intonatie op de hogere frets. Bij zowat alle modellen waren de snaren vanaf ongeveer de 10e fret niet meer 100% juist geÔntoneerd. Het gaat hier echter om kleine hoeveelheden, tot ongeveer 1 ‡ 2/10 van een halve toon (gemeten met digitale tuner). Dit is echter meer de regel dan uitzondering bij gitaren van deze prijsklasse (en ook bij de duurdere !). Veel gitaristen zijn deze kleine onnauwkeurigheid al zondanig gewoon dat ze deze ‘foutjes' zelfs al niet meer opmerken. Bij akkoordenwerk valt dit kleine verschil al zeer snel weg, maar bij solo-werk kan het soms toch storend werken. Dan heb ik het wel over studiowerk, waarbij de minste onnauwkeurigheid meteen uitvergroot wordt. Maar in een live-band zal zelfs dit onderdeel niet voor veel problemen zorgen.
SPELEN MAAR!
Van het ogenblik dat je een 12-string gitaar vast hebt kan je natuurlijk niet anders dan wat ‘kampvuur-muziek' spelen. De akkoordjes zingen in het rond en kunnen perfect dienen als begeleiding voor een zanger. Als de nodige country-nummers zijn gepasseerd schakelen we over op de volgende gitaar. Voor mij is het een heel moeilijke zaak om een akkoestische gitaar in een ‘normale' stemming te laten staan. Dus na nog even wat akkoordjes te hebben getokkeld vliegen de eerste alternatieve stemming al door de kamer. Drop-D, double drop-D ,DADGAD, open G, … Noem het maar op, alles heb ik uitgeprobeerd. Vooral de stemming waarbij de gitaar lager gestemd wordt leggen een groots tapijt van klanken onder de melodie. Iets waarmee je je uren kan blijven bezig houden ! ! En zo ook met deze gitaren. Akkoordjes klinken redelijk goed op zowat elke gitaar, maar fingerstyle werk vereist toch een zekere ‘mojo', ofwel aantrekkingskracht van een gitaar. En dat was hier geen enkel probleem.
BUDGET
Hier komen we aan het sterkste punt van deze gitaren : prijs / kwaliteit-verhouding. De verschillende prijzen zijn 479,- Euro ( bruto, voor de Folk Cedar en Cedar Solid top ), 500,- Euro ( voor de Spruce ) en 565,- Euro ( voor de 12-string ). Er zijn natuurlijk massa's gitaren als deze, maar meer keuze kan nooit kwaad voor gitaristen. Zeker voor de 12-string kan een modelletje meer geen kwaad. Het sterkste punt zit in de bouw. Elk aspect van deze gitaren is zeer netjes afgewerkt, tot de fretten toe. De aandacht voor het hout geeft deze gitaren een ‘classy' touch. Verder heeft men geen geld verspilt aan onnodige gadgets. De speelbaarheid is ook dik in orde, en qua klank is er voor elk wat wils. Reken hierbij nog de opties voor een ingebouwd element en een case, en je hebt een zeer verzorgd pakket.
CONCLUSIE
Een zeer degelijk pakket voor een aantrekkelijke prijs. Vooral de constructie van de gitaren is van hoog niveau en verzekert dus op zich al jaren speelplezier. Godin heeft op dit vlak voor zichzelf een naam gevestigd en probeert deze duidelijk hoog te houden.
PRO & CONTRA
| PRO | CONTRA |
sitemap