Zoals mijn collega Peter De Paepe een tijdje geleden al zei, digitale versterkers zijn niets nieuws meer. De gitaristen onder ons die nog nooit de naam Line6 hebben gehoord, dienen dringend hun oren te laten nakijken (of hun versterker wat zachter te zetten). Dit bedrijf zette de ganse amp-modeling revolutie in gang met de lancering van de POD, ondertussen toch weer enkele jaren geleden. De ene na de andere update bleef volgen zoals de POD 2.0, de POD PRO, de POD XT, de Vetta, de Spider-combo’s, de Flextone-reeks, etc… Onlangs beukten zij weer een nieuwe deur in door de lancering van de Variax, de eerste modeling-gitaar. Nu smijten ze de nieuwe Flextone III op de markt. Met de reclameslogan ‘Flextone III - Love Life Loud’, moet het wel duidelijk zijn waarvoor de Flextone is ontworpen… Blaaaaaazen!!!CONSTRUCTIE & MOGELIJKHEDEN

De versterker heeft een no-nonsense uitstraling. Iets wat mij persoonlijk wat stoort aan sommige digitale apparaten (van eender welk merk), zij het versterkers of effecten, is het gamma aan flikkerende lichtjes die het apparaat eerder op een kerstboom doen lijken dan op eender wat anders. Toegegeven, de Flextone III bezit nog steeds meer dan genoeg LED’jes (die trouwens allemaal gebruikt worden tijdens de flashy opstart-sequence), maar het blijft smaakvol. Het bedieningspaneel bevindt zich bovenop de versterker, met het aangezicht naar het plafond. Als men de versterker vanaf de front ziet, ziet men dus geen flikkerende lampjes. Het vooraanzicht krijgt daardoor een sober en robuust voorkomen, en wordt enkel wat opgefleurd door het eveneens sobere Line6-logo De zwarte speakerkast is vanbinnen uitgerust met een 12 inch Celestion speaker, die aangedreven wordt door een 60-watt mono power amp. Het is deze power amp die moet zorgen voor het naleven van de slogan ‘Live Life Loud’. Lukt het? Jazeker!Het bedieningspaneel draagt alle kenmerken die we kennen van andere Line6-apparaten. Never change a winning team! Van links naar rechts beginnen we met de jack-input, gevolgd door de draaiknop voor de versterkermodellen. Dan krijgen we het bedieningsgedeelte voor de versterker, met de standaard drive-, bass-, mid-, treble-, presence- en volume-(draai)knoppen. Sommige van deze knoppen krijgen soms een andere functie, afhankelijk van het gekozen versterkermodel. De mensen bij Line6 modelleren de versterkers tot in de puntjes en in realiteit verschilt de knoppenconfiguratie tussen versterkers immens. Bij de Vox AC30 krijgt bijvoorbeeld de Mid-knop de Cut-functie toegewezen, die ook de vinden was op de originele versie. Na het versterkergedeelte krijgen we de effecten, met reverb als eerste. De reverb is vastgelegd per versterker, als je via de draaiknoppen op de versterkerfront werkt. Dat wil zeggen dat elke versterker z’n eigen soort reverb heeft. Via de computer (en midikabel) zal je echter wel je keuze kunnen maken uit de verschillende modellen, en dat zijn er 15 in totaal. Vervolgens komen we aan de delay- en modulatie-gedeeltes, die wél volledig regelbaar zijn via de draaiknoppen. Van elk effect zijn er 6 variaties. Als laatste draaiknop vinden we het mastervolume. Nog even iets over die software : van de mensen van Line6 Europe heb ik vernomen dat er nog geen software is uitgebracht, maar dat er momenteel wel hard aan gewerkt wordt. Een datum was nog niet bekend.En dan naar de achterkant. Line6 kennende, zal er hier waarschijnlijk geen enkele optie ontbreken. En kijk eens aan : een hoofdtelefoonuitgang, midi in en out, en een stereo effects loop. Maar euhm… Zou mijn versterker een prototype zijn of zo? De handleiding spreekt nog van een een stereo output voor extra speakers en een stereo XLR-uitgang met apart regelbaar volume, terwijl die op de versterker nergens te vinden zijn… Ik heb echt goeg gekeken en gezocht, maar ik heb ze niet gevonden. Weer even contact maken met de mensen van Line6 Europe en… voila! Mijn versterker is de Flextone III, een mono-versterker. De Flextone III Plus, die een ietsje meer kost, is de stereo versie waarbij de XLR- en speakeruitgangen wel aanwezig zijn. Toch heb ik een handleiding meegekregen waarin staat dat ik die opties er wél zou bij hebben. Wordt er misschien 1 handleiding gebruikt voor alle Flextone III modellen? Een kleine voetnoot zou in dit geval dan toch het minste moeten zijn, vind ik. Een handleiding zou verduidelijkend moeten zijn, niet verwarrend, zoals hier een beetje het geval is. Anderzijds is deze handleiding er weer een zoals we die alleen bij Line6 vinden : mooi, verzorgd, vlot te lezen en zelfs humoristisch! Wanneer kom je dat nog tegen, een humoristische handleiding? Maar we dwalen af. Terug naar de rest van de hardware! Er is geen digitale output aanwezig (in realiteit of in de handleiding). Wat er wel aanwezig is, is de aansluiting voor een voetpedaal, zoals de FBV of de FBV-shortboard. Een dergelijke shortboard is een grote upgrade voor de versterker, maar wordt spijtig genoeg niet meegeleverd. Je zal dus opnieuw in de buidel moeten tasten. Met de shortboard breid je bijvoorbeeld de geheugencapaciteit uit van een magere 4 presets zonder de footswitch, naar 36 presets mét. Volume en wah zijn bijna uitsluitend continu te bedienen via de floorboard, en het ‘stomp-box’-systeem is ook aanwezig, zodat je binnen éen preset je effecten kan aan en uit zetten. Er zit ook geen tuner in de Flextone III. Daarvoor heb je dus ook een FBV-shortboard nodig. Wat het programmeren van de presets betreft, kan het niet makkelijker zijn. Je maakt je klanken, en als je tevreden bent druk je gewoon een van de vier memory-knoppen (A, B, C of D) enkele seconden lang in en klaar is kees. Maar hoe zit het nu met die klanken?Misschien toch nog even wat over die FBV-shortboard. Ook op dit vlak worden we steeds verwend door Line6, die hun steeds grotere expertise onmiddellijk toepassen op alle vlakken van de productie. De pedaal is opgetrokken uit een licht metaal, dat niettemin een zeer robuuste indruk nalaat. De lay-out is zeer goed doordacht, en zowat alle mogelijkheden van de versterker liggen aan je voeten. De tuner is aanwezig, net als de Tap-functie voor de delay. We werken met 4 presets per bank, en we krijgen 9 banken in totaal, wat het aantal mogelijke klanken op 36 brengt. Onder de volume-pedaal krijgen we de ondertussen standaard ‘toe-switch’ om de wah-pedaal aan te schakelen. Naast de pedaal gaat dan een handig LED’je branden om aan te geven dat de wah actief is. Ook is het stompbox-gedeelte een sterk punt, omdat het je serieus wat programmeerwerk kan besparenen, en tegelijk wat meer opties biedt binnen dezelfde klanken. Voeg hierbij nog een groot LCD-scherm met mogelijkheid tot het programmeren van namen, en je hebt een bijna onmisbaar attribuut voor zowat eender welk Line6-apparaat. Maar let op! Hij wordt niet meegeleverd!PRAKTISCH

Vanaf de eerste seconde is het duidelijk : qua klank zit het hier wel snor. Er is bij het aanschakelen van de versterker een beetje basisruis aanwezig, die echter enkel maar gehoord wordt met de versterker op hoog volume, en zonder noise gate. Mét noise gate is er zo goed als geen probleem. Deze versterker is een gevaar voor de samenleving! Wat een volume! Van zodra de buren je hiermee zien thuiskomen bellen ze waarschijnlijk meteen de politie, zonder af te wachten of je ook de hoofdtelefoonuitgang gaat gebruiken. Een rondje rond alle versterkermodellen geeft een ongelofelijk breed spectrum van klanken. De draaiknop met LED’jes kent twee keuzes : een standaard versterker (geel lampje) of een alternatieve versie (rood lampje). De standaard versterkers zijn degenen die sommigen onder ons wel zullen kennen : een Fender Twin, een Marshall Plexi, een Mesa Boogie Rectifier, enz… Het rode lampje, ofwel de alternatieve versterkers, geven de gebruikers iets dat ze misschien nog niet kennen. Wat dacht u van de Cornford MK50 , de Hiwatt Custom 100 of de Supro? Misschien bekenden voor de versterkerfreaks, maar het zijn niet meteen de meest gekende merken. Eenmaal je je versterker gekozen hebt, is het een kwestie van je oren te gebruiken. De controls reageren heerlijk op de lichtste wijziging, en je kan je klanken tot in de puntjes afregelen. De effecten zijn een ietsepietsie moeilijker te bedienen, omdat je hier soms de TAP-knop moet ingedrukt houden om bepaalde parameters te kunnen bedienen. Alle versterkers bespreken zou een half tijdschrift in beslag nemen, dus misschien beter een algemeen overzicht.De cleane klanken zijn top! Mooi vol en rond, en tegelijk ook warm als je de juiste knoppencombinatie (en de juiste gitaar) gebruikt. Het verschil tussen gitaren onderling, en de verschillende pickups op deze gitaren, wordt tot in de kleinste puntjes weergegeven. De Fender-simulaties zijn zeer clean, zonder een bepaalde karakter dat de klank kleurt. Ideaal dus als all-rounder. De Vox beschikt dan weer over een complexer middengebied, dat o zo mooi klinkt op gevoelige arpeggio’s en loopjes. Echt ongelofelijk. Alle nuances in het spelen worden netjes weergegeven : hard, stil, met een plectrum, met de vingers, … Alles is duidelijk hoorbaar. Je mist wel een beetje ‘sprankeltjes’ op sommige modellen, maar dat is een digitale beperking waar bijna alle digitale versterkers last van hebben. De effecten ‘blenden’ wonderwel met de cleane klanken, en ook hier gaan de mogelijkheden van subtiel tot zeer extreem. De grote keuze aan delays kan voor sommige mensen misschien wat verwarrend werken, maar eenmaal je de verschillende karakteristieken kent van de verschillende modellen, kan je naar hartelust experimenteren.En dan naar de distortions. Crunchy klanken zijn in mijn ogen altijd een gevoelig punt op zowat eender welke versterker. Dat komt omdat mijn inziens een goede crunch ook voor een gedeelte uit eindtrap-oversturing voortkomt. Kent u AC/DC? Dan weet u wat ik bedoel. Het nadeel is dat om een eindtrap te oversturen, je hem dus volledig moet opensmijten, met de behang- en verfverwijderende gevolgen vandien. Bij een dergelijke (digitale) versterker werken we meestal echter uitsluitend met de voorversterking. Nu zijn er hier op die manier gelukkig ook nog een groot aantal toffe klanken te vinden. Je maakt je gitaargeluid lichtjes ‘vuil’ door een versterker een klein beetje op te drijven, en de rest doe je met de controls van zowel je versterker als van je gitaar. Op de juiste manier afgesteld kan een crunchy klank meer power uitstralen en doorgeven dan een vol distortiongeluid. Dit komt omdat een crunch-signaal niet zo hard gecompresseerd is als een volledig overstuurd signaal. Je hoort de plectrumaanslag wat beter, en je kan ook nog beter nuanceren dan wanneer je alles open zet. En dat wordt ook allemaal weergegeven in de aanwezige versterkermodellen. Top!De heavy modellen zijn altijd een forte geweest bij Line6, en dat is hier niet anders. De Plexi- en Rectifier-modellen blaffen als een dolle hond, en het Soldano-model bezit een scherp middengebied waar Freddy Kreuger jaloers op zou zijn. Met de gain-knop op 10 worden sommige klanken wel wat ongedefinieerd, zeker als het op ritmepartijen aankomt. Voor het solowerk is dit echter geen enkel probleem, aangezien je dan ook qua volume waarschijnlijk wel een tandje zal bijsteken. Je gitaarsnaren smelten bijna onder je vingers, en je moet maar denken aan wat je wil spelen, en het vliegt er al uit. Zo makkelijk spelen deze modellen. Af en toe merkte ik een plotse compressie in de lage basnoten, als ik met een sterk overstuurde klank speelde. Sommige lampenversterkers hebben dit ook, maar daar vind ik dit ook minstens even storend. Als het hier de bedoeling was om alles na te programmeren als het origineel, dan is het gelukt, maar ik had het liever anders gezien. Als je de gainknop echter een klein beetje terug draait (naar ongeveer 9), dan is het probleem ook verholpen. Daarom dat in de handleiding van bv een Mesa/Boogie Triaxis ook te vinden is dat je de gain niet hoger dan 8 mag instellen, om dergelijke problemen te vermijden.En dan de effecten. Veel zijn er niet, maar het zijn wel de meest gebruikte : chorus, flanger, phaser, enz. … Geen extreme dingen zoals ring modulators en zo. Zoals al gezegd zijn de effecten perfect voor de cleane klanken. Ook bij de distortions kwamen ze goed tot hun recht, hoewel ik geen fan ben van dergelijke klanken. Als de jaren 80-freaks nog altijd hun dot chorus op hun distortion willen, zullen ze waarschijnlijk weg zijn van het resultaat. Maar ja, over smaken valt niet te twisten. Sommige reverbs vond ik niet echt ongelofelijk, maar dat had eerder met de combinatie van de versterker te maken. Van zodra de software beschikbaar is, kan je dit aanpassen naar hartelust. Er is wel 1 sterk aandachtspunt : de speakersimulatie springt aan van zodra je een versterker kiest. Dit is perfect als je via de directe outputs werkt. Als je echter via de eigen interne speaker je muziek afluistert, heb je dus geen speakersimulator meer nodig! Anders zou je het effect van 2 speakers bovenop elkaar krijgen. Door de keuzeknop van de versterkers in te drukken krijgt de LED een groene kleur. Dit geeft aan dat je de speakersimulatie kunt wijzigen of afzetten. Zeker afzetten als je via de speaker werkt! Anders is het zeer moeilijk om degelijke gedefinieerde klanken te verkrijgen. Dit geldt trouwens voor zo goed als alle Line6 modellen!CONCLUSIE

Tja, wat kan je hierover zeggen. Line6 heeft weer voor mekaar gekregen, hoewel je het stilaan wel normaal begint te vinden. Makkelijke bediening, uitgebreide opties, veeeeel klanken. Als er kritiek moet gegeven worden is het vooral wanneer de FBV shortboard er niet bij is. 4 Geheugenpresets is veel te weinig voor de aanwezige opties. Dit en het ontbreken van de tuner zorgen er voor dat je bijna geen andere keus hebt dan vroeg of laat je toch ook zo’n floarboard aan te schaffen. Maar ja, voor kwaliteit betaal je, en tegenwoordig vereist praktisch elke versterker of effectenbak een footswitch om degelijk te kunnen werken. Het algemeen klankbeeld bevat een pak meer presence dan we van een standaard digitale versterker zouden verwachten… Hiermee kan je door een bandmix snijden zonder per se het extreme volume te gebruiken dat deze versterker biedt. Heren van Line6, proficiat!PRO & CONTRA

QUOTERING     [

SPECIFICATIES